Izena: Aranondoa
Latin izena: Prunus domestica
Hostoak: hosto erorkorreko zuhaitza.
Helduen
tamainua: Zuhaitza 10 m garaikoa izan daiteke. Adaburu zabala eta irregularra du.
Deskripzioa:
“Prunus” terminoa latinetik dator, eta generoaren izena da; “domestica” terminoak etxekoa esan nahi du. Rosaceae
familiako fruta arbola da, Europa eta Asiatik jatorrizkoa da, duela bi
mila urte baino gehiago Mediterraneo itsasoa eta Beltza itsasoa inguratzen dituzten
herrialdeetan erein zutena, zehazki Kaukasoan, Anatolian eta Persian.
Zurtoina zuzena eta estua da eta azala
leuna eta marroia. Kimu gazteak berdeak eta pubeszenteak dira; adar helduak,
berriz, arreak eta leunak –arantzatsuak, batzuetan-.
Aranondoak hosto obalatu eta meheki
horzdunak ditu.
Loreak goiztiarrak dira, zuri-berdexkak
dira eta multzo txikitan sortzen dira, hostoak baino lehenago.
Fruitua –drupa erakoa- arana da: biribildua edo luzanga, eta
horia, gorria, purpura edo berdea izan daiteke.
Klima epelak nahiago ditu, baina, erlatiboki
hotzak diren klimeetan ondo garatzen dira, ezkutune lekuetan haztekotan.
Udan uraren urritasuna sufritzen du. Fruituak eta adarrak
haizeen aurrean sentikorrak dira. 700 m.altueraraino hazi ahal da.
Lurrari dagokionez, karea, hezetasuna eta lur
trinkoak jasatzen ditu. Bere sustraixka gainaldeko sistema dela eta, hezetasuna
jasatzen du, eta sakontasun gutxiko eremuetan bizi ahal du beste fruita-arbola
baino hobeto, baina lurpea freskoa izatea beharrezkoa da, baina hezetasun
gehiegi gabe.
Ureztaketa: Komenigarria da moderatua ureztatzea,
baina jarraian, lurra hezetasuna ez galtzeko.
Ohizko
ureztaketaren sistemak ildoengatik eta uholdegatik ureztaketa dira.
Inausketa: Aranondoaren eraketa basoan edo palmetan
egiten da.
Fruituak, batez ere,
“maiatzaren sorta”1-n daude, horregatik fruitu-emateko
inausketan sorta hauek mantentzea beharrezkoa izango da; egurrezko adarrak
murriztuak izango dira eta udaberri hasieran urteko ernamuinak pintzatuko dira,
izerdia oinarrira jaisteko eta sortak garatzeko.
Aurretiaz irtetzen diren ernamuinak, garaitzen
hasi bezain laster, pintzatuak izango dira, modu honetan, zuhaitzak bizkorrago
emango ditu fruituak.
Ugalketa: Haziaz, kimuez edo txertoaz ugaltzen da.
Ohar interesgarriak: Arana, bere kontsumoa goiz bada, fruituaren
koloreak gorrirantz edo morantz aldatzen duenean uztatzen da, edo, bere
kontsumoa beranduago bada, fruituak berdexka eta oraindik ez daudenean bigunak
hartzen dira. Mahaspasa kasuan, zuhaitzan heltzea uzten dira eta lurrera
erortzen direnean jasotzen dira. Aranaren uzta, normalean, eskuz egiten da,
fruituaren txortena leuntasunaz bihurtzen eta tiratzen.
Aranondoaren osagai nagusia ura da, fosforon, kaltzion eta potasion
aberatsa da. Gainera, karbohidratoak dauzka, haien artean sorbitola, laxante
arina dena, zuntzan ugaritasunarekin indartzen dela. Ere, antoncianinak (egite
antioxidatzaile eta antiseptiko pigmentuak) izateagatik karakterizatzen da.
Gaur egun aranondoa mundu guztitako leku
epeletan eta Latinoamerikako eta Afrikako menditsu tropikal zonaldeetan banatuta
aurkitzen da. Baita ere, fruituaren produktore nagusiak bezala, Espainia, Estatu-Batuak,
Italia, Japón, Grecia eta China seinalatzen dira
Aranak fresko, siku, konfitatu edo marmelada eran
konsumitzen dira. Aranondoaren mamia laxantea da
Aranondoaren
fruituen mehazketa
Fruitaren mehazketa fruta arbolekin egiten
den lan bat da, adarreei pisua kentzeko, fruitu handiagoak lortzeko, fruitu
gehiago baina txikiagoak lortzeko ordez. Lan hau ezinbestekoa egiten da hainbat
fruta arboletan, adibidez, madariondoan, sagarrondoan eta aranondoan.
“Maiatzaren sortak”1: Adar
oso labur bat da, normalean 4 cm-tik 8 cm-ra, oso hurbil dauden hainbat
lore-begiekin eta zurezko lore-begi bukaera.
No hay comentarios:
Publicar un comentario